Gülnur Acar Savran
İstanbul Beyoğlu’nda bağımsız feminist adayımızla katıldığımız seçim sürecinde, çeşitli vesilelerle, feministler olarak “politik özne” olduğumuzu dile getirdik. Bu ifadeyle tam olarak ne kast ediyorduk peki? Her şeyden önce şunu: Erkek egemenliği/patriyarka, içinde yaşadığımız toplumların en temel kurucu dinamiklerinden birisi ve toplumun bütününü şekillendiriyor. Başka bir deyişle, ekonomik, politik, kültürel, bedensel, cinsel boyutlarıyla bütünlüklü bir egemenlik biçimi…
Feminist forumdan bir grup kadının seçimlerde aday olmamla ilgili önerisini kısa bir tereddüdün ardından kabul ettim*. Öncelikle önerinin bir süredir birlikte politika yaptığımız kadınlardan gelmesi, bu nedenle yerel politikalarla ilgili de ortak bir çerçeve oluşturabileceğimizi, önümüze çıkabilecek sorunları, kritik noktaları görebildiğimi düşündüğümden. Sonra da yeni bir yolculukta neleri biriktireceğimizi fazlasıyla merak ettiğimden.
Feminist Politika S. 2 / 2009 Bahar
Seçim İçin Feminist Kolektif”ten yaklaşık yirmi kadın, iki toplantı yaparak yerel seçimlerde yürüttüğümüz kampanyayı değerlendirdik. Çok da faydalı olduğuna inandığımız bu atölyenin sonuçlarını da bu iki sayfaya sığdırmaya çalıştık. Elbette farklı bakış açılarının olduğu toplantılardı bunlar. Bu nedenle okuyacağınız yazı, kesin sonuçlara ulaşılmış bir fikir yazısından çok farklı görüşleri içeren bir tartışma yazısı.
29 Mart 2009 Seçimleri sonrası Seçim İçin Feminist Kolektif’in yaptığı basın açıklaması:
Gelmiş geçmiş tüm seçimlerde erkek egemen politik öznelerin birbiriyle yarıştığını kadınlar üzerinden kadınları araçsallaştırarak politika yaptıklarını söylemiş, feministlerin politik özne olarak artık kendilerini ifade etmelerinin zamanı geldiğini söylemiştik…
Dediğimiz çıktı…
BEYOĞLU’NA FEMİNİST SÖZÜMÜZ VAR!
Kadınlardan yana bir Beyoğlu için,
FEMİNİST BİR BEYOĞLU İLÇE BAŞKANI!
Yaşadığımız mekanı, kenti dönüştürmek için
FEMİNİST BİR YEREL YÖNETİM!
Belediyeler biz kadınları bugüne kadar hep göz ardı etti.
Erkek şiddeti yaşamımızı tehdit ediyor, hergün onlarca kadın kocası, sevgilisi, babası ya da ağabeyi tarafından öldürülüyor, ancak kadınların can güvenliğini sağlayacak, onları şiddetsiz bir yaşama hazırlayacak kadın sığınakları hâlâ açılmıyor.