Özgür Can Sunata yazdı:
Benden bir beden çıktı…Demeden, yemeden, etmeden olmaz..Bir kocaman başarısızlık çöktü sütüme, göbeğime, kıçıma.
Hadi diyorum takma boş ver yürü yolda. Su aksın bulsun yolunu…
Olmuyor.Bu aptal analık nerden kaçtı içime? Hep orda mıydı? Bilincimin derinliklerinde bir yerde…
Tek başıma başedebilir miyim kendimle?
İçgüdü mü? Onu bilim insanları tartışsın. Bildiğim, ya da bildiğimi sandığım bilinçaltıma nakış nakış işlenmiş patriyarka cıkıyor gün yüzüne : “merhaba patriyarka ben anne, emrine amade”!. “merhaba patriyarka anneyim ama para bende”. Hop dur patriyarka gelme üstüme!
Pratik anne, güçlü anne, akıllı anne, bilgili anne, çabalı anne, gayretli anne, hadi itelesen biraz daha olucak anne…
İngilizcem yok, erken yaşta öğretemeyeceğim 2. bir dil..
Geçen rüyamda gördüm matematiği de yıllardan sonra! Nerden bilirdim? Çocuğum dezavantajlı başlayacak hayata benim yüzümden peh.
Ben anne; hem matematik profesörü, hem mutfak robotu, hem eğlenceliyim, hem çalışkan… Doktorum bir de… Ahh değilim hiçbiri malesef…
Niye burun akar, niye popo pişer?.. Organik mi vericez? UHT’ li sütler var.. Ayy ne yiyecek var, ne içecek..
Hoş olsa kime nasıl yediricez? Yemiyorsa yemesin.. kirlettiyse yıkasın:)
Bahçeli olsa evimiz…iyi okullara gitse…hayvanları da sevmesi gerek.. ee daha başındaymışız..
Düzenli yemek yemeli. 200 ml süt almıyorsa olmaz. Uyku saati belli olmalı…
Olmadı mı? Yandın.. Belki ilerde senden nefret etme sebebi! Yoksa bir cani, bir seri katil olur mu?
Dişi çıkmadı, konuşamadı, yürüyemedi, hala bezli…
Dişsiz, konuşamayan, sürünen, açlıktan bir deri bir kemik, sürekli, bez kullanan 20 yaşında bir adam geliyor gözümün önüne..
Bir sorun var. Kesin bir şeyleri yanlış yapıyorum.. Adı da var: “günümüz annelerinin yetersizlik duygusu.”
Ne kötü bir annesin! Ne veriyorum ki ona ? Vere vere bittin mi?
Ne çok söyleniyorum… Bir anne bu kadar söyleniyorsa çocuğunu sevmiyor mudur? Kafayı mı yedim annelikle!
Niye yemiyor? Elinde ne var? Onun başarısızlığı bensem, benim başarısızlığım kim?
Bırak evi bok götürsün…
Sanki tüm sorumluluk bende. Bir şey olduğunda ona ben sahip çıkmalıyım. Sahibi miyim?
Benden mi sorulur?
Zayıf dediler mi, ben beslemedim. Asabi dediler mi, ben kötü davrandım gibi bir his çöküyor üstüme.. Bundan kurtulmak istiyorum. Bundan kurtulmak istiyorum!
Tek başıma baş edebilir miyim kendimle?