Çocukken günler bitmeyecek gibidir, her an heyecanlı ve anlamlıdır sanki. Okulu, ailesi, arkadaşları, köyü/mahallesi olan bir çocuksunuzdur işte…
Günler çoktur, insanlar iyidir. Herkes dosttur, hemen akraba sıfatları eklersiniz yenice tanıştığınız birinin adının önüne. Her yetişkin kadın teyze, yetişkin adam amcadır. Geçen uçaklara el sallarsınız ne taşıdıklarını düşünmezsiniz pek.
Ama tüm çocuklar için değil maalesef; göğe gözlerini dikip bir uçağın geçişini seyretmesine kalmadan bombalar iner bir çocuğun bedenine, ya da bir diğeri bedeninde 13 kurşun bulur çocukluğun bitmeyecekmiş gibi gelen günlerini göremez…
Çocuk bedenleri kurşunların, bombaların vurmadığı durumlar da vakidir. Evet belki hala her gün anlamlı ve güzel gelebilir çocuksanız. Herkesi dost bulabilirsiniz, hem neden olmasın?
Benim atletizm antrenmanına gittiğim, hiç düşünmeden sahil yolunda tek başıma 1 saat yürüdüğüm, dinlenirken bankta yanıma oturan biriyle sohbet ettiğim çok olmuştur Öznur yaşlarındayken.
Farkımız Öznur’un geri dönüp hatırlayamayacak olması ne acı ki…
Öznur hentbol antrenmanına gitmek için çıktığı bir gün kayboldu (!) Daha doğrusu kaybolduğu sanıldı önceleri; ailesi TV programları’nda onu bulmaya çalıştı. 15 gün sonra anlaşıldı ki aslında kaçırılmıştı Öznur!
Onun yaşlarında, yine bir kız çocuğunun, babasının Öznur’u eve getirdiğini söylemesiyle, Ali Haydar Körmeçli tutuklandı. İlk ifadesinde Öznur’u tramvay durağından kaçırdığını, cinsel tacizde bulunduğunu, tecavüz etme k istediğini, erken boşalması nedeniyle başaramadığını, çocuğu boğarak öldürdüğünü, cesedi erken çürüsün diye kıyafetlerini çıkararak gömdüğünü itiraf etti. Yer göstermesiyle Öznur bulundu!
Ali Haydar Körmeçli başka bir kız çocuğunu taciz ettiği için hapis yatmış biri. Ama bugün tecavüz girişimi ve cinayetten yargılanırken bile, bu suçları işledi çünkü zaten sabıkalı biriydi hem akli dengesi yerinde değildi iması yapılıyor. Akli dengesi yerinde olan, sabıkası olmayan erkekler taciz ve/veya tecavüz etmiyor gibi bir algı oluşturulmak isteniyor. 8 duruşmadır akli durumuna dair rapor bekleniyor.
Ama üç maymun’u oynayanların ne yaparlarsa yapsınlar üstünü örtemeyecekleri bir gerçek var! Nasıl kız çocuklarının, kadınların sınıf, etnisite, yaş farkı olmaksızın taciz, tecavüz, şiddet gördükleri gerçekse, her sınıftan, etnisiteden, yaştan erkeğin sabıkalı olsun olmasın bu şiddetin faili olduğu da gerçek!
Evet, Öznur bulundu, Ama artık bize anlatamaz yaşadığı korkuyu, çaresizliği! ‘’Beni evime götüreceğini söyledi, inandım’’ diyemez… Artık günler bitmeyecekmiş gibi değil!
Öznur bir kız çocuğu, bir çocuk demek isterdim ama kız ve erkek çocuklarının deneyimleri farklı farklı gelişiyor bu ülkede. Bir kadın beden, emek sömürüsüyle, kadın olmaktan kaynaklı uğradığı ayrımcılıklarla çocukken tanışıyor. Kimse, yaşasaydı Öznur’un sömürülmeyeceğinin, sokaklarda özgürce dolaşacağının, bir tramvay durağında yalnız olmaktan korkmayacağının garantisini veremez!
Türkiye’de bir çocuk nasıl kaybedilir, bombalardan kurşunlardan uzak olsa, yaşasa bile bir kız çocuğu erkek şiddetini, tacizi yaşamadan büyür mü? Bir kadın erkek şiddetini yaşamadığı bir gün geçirir mi?
Bugün maalesef yanıt Hayır! Bu soruları sormadığımız bir günü ve bu günlerin bitmeyecek gibi olduğuna inandığımız zamanları görebilmek için, biz kadınlar her duruşmaya gidip Öznur için tanıklık ediyoruz!
Öznur’un katili Ali Haydar Körmeçli şimdi yeni senaryolar hazırlıyor 10. duruşma için biz kadınlar da boş durmayıp isyanımızı büyütüyoruz gün be gün!
Gül Demir.